نمی دانم

آلزایـمر بودی یا عـشق؟

از روزی کـه مبتلایت شدم

خودم را

از یاد بردم …

دست از پا خـــــــــطا کنی

تعویضــــــــــــ میشوی..

همین حوالــــــــی کسی شبیـــــه توست.

این است پیــــــــام عشق های امـــــــــــروزی!

یک لحظه حتی چشم از من برنداری

من با نگاهت زنده ام باور نداری؟

باور نداری پلکی از من چشم بردار

آن وقت می بینی مرا دیگر نداری

این غم که لبخند تو را با خود ندارم

سخت است آری سخت تر از هر نداری

پروانه ات بودم ولی از من پس از این

چیزی به جز یک مشت خاکستر نداری

با هر قدم پا می گذاری بر دل من

قربان لطفت! پای خود را برنداری

میدانم ؛

دیگر برای من نیستی !

اما ....

دلی که تنگ باشد این حرفها را نمیفهمد'

هر ڪس هر جا ڪه دلش می خواهد، بایستـــــد !

اما مـــــטּ...

به ڪسی اجازه اینڪه به جاﮮ تـــــو در قلب مــטּ بنشیند را

نخواهـــــم داد....

قلـــــــــــــب مــــــــטּ،

،فقــــــــط جـــــاﮮ توســــــــت

کسی در این سوز و سرما دست هایت را نمی گیرد...

در جیب بگذارشان،شاید ذره ای خاطره ته جیب مانده باشد که هنوز

گرم است...!

خستــــه ام از تمــــام بــاور هـــا . . .

خستــــه ام از تمــــام نــــگاه هـــا . . .

از حـــرفهـــا . . پــچ پــچ هــــا . . .

کـــاش دنیـــــا رنـــگ عـــوض کنـــد

کـــاش بـــاران ببـــارد و بـــا خـــود ایـــن دورنگیـــــها

دوروییــــها را بشــــویــد . . .

مـــن دلـــم دنیــــای تـــازه

فکــــر تــــازه

هــــوای تـــازه میخــــواهــــد . . .

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود

گاهی دلم برای باورهای گذشته ام تنگ می شود

گاهی دلم برای پاکیهای کودکانه ی قلبم، میگیرد

گاهی دلم از آنهایی که در این مسیر بی انتها آمدند و رفتند خسته می شود

گاهی دلم از کسانی که ناغافل دلم را میشکنند میگیرد

...گاهی آرزو میکنم ای کاش...

دلی نبود تا تنگ شود...

تا خسته شود...

تا بشکند..

نبودن هایت آنقدر زیاد شده اند

که هر رهگذری را شبیـﮧ تو می بینم !!

نمی دانم غریبـﮧ ها ” تـــــــــــــــ ــــو ” شده اند

یا تو ” غریبـــــــــ ـــــــــــــــــﮧ ” ؟؟!!

تقصیر از خودم بود

دست کلید علاقه که گم شد باید قفل تمام آرزو‌ها را عوض می‌‌کردم،

یک شب که خسته به خانه برگشتم

دیگر هیچ رویایی کنار بالشتم نمانده بود

قانع شدم....

تو قسمت من نه.... مال مردم بودی....

قربان دلم که مال مردم خور نیست…

کاش میفهمیدی

قهر میکنم تا دستم را بگیری

وبلند بگویی....بمان...

نه اینکه شانه بالا بی اندازی و بگویی....

هر طور راحتی...!

مـدتهـآسـت

چهـره ات رآ در ذهـنـم نقـآشے مـےڪنـم . . .

عـآشقـآنـﮧ ، ڪآرم را خـوب بلـدم !

هـیــــــس . . .

بیـن خـودمـآטּ بـآشـد ،

بـدجـور سـر ڪشیـدטּ چشمـآنـت گیـر ڪـرده ام . . .

بارانی در کار نیست !!!

پس چرا من

خیس یاد توام ؟!!

گـاهـیـ وقـتـا

دلـم فـقـط سـنـگـیـنـیـ نـگـاهـت رو مـیـخـواد

که زُل بـزنـی بـهـمـــ

ـ و مـ ـن بـه روی خـودمـ نـیـارمـــ

بـــہ خــُـدآ ڪــــآفــــَـر اَگــــر بـــود بــــہ رَحــــم آمـــده بـــــود

زآטּ هـَـمـہ نـــآلـــہ ڪـہ مــَـטּ پـــیــش ٺـــو ڪــــآفـر ڪـَــردَم

سخــــت تریــــن فعلــــی کــــه ,

برایــــت بــــه سادگــــی صــــرف کــــردم ...

" عمــــــــرم " بــــود ......!

احساسم را تربیت می‌کنم

زیر بادِ گریه نکردن‌ها

و جملات نامفهومی که با خود هی تکرار می‌کنم:

قوی باش... قوی باش... قوی باش... رفتن نزدیک است.

چقدر کم توقع شده ام

نه آغوشت را می خواهم نه یک بوسه نه دیگر بودنت را..

همین که بیایی و از کنارم رد شوی کافیست

مرا به آرامش می رساند….

حتی اصطکاک سایه هایمان…